Bursa Buyukorhan, 2009
Cocuklar yaz tatilinde, koyde bir sokakta oyun oynuyorlar. Gozlerindeki heyecana bakin, keske ayni heyecani hayatinin sonraki evrelerine de tasiyabilseler ne guzel olurdu. Ne guzel olurduk...
Ama ne yazik ki zaman, toplum, yasama kaygisi ve cevre bu heyecani alip goturuyor.. yerine sadece hicbirimizin adini koyamadigi, oylesine akip giden bir telasa donusuyor hersey...
Sonunda herkes onlara bakip ayni seyi soyluyor hayatinin bir bolumunde... keske cocuk olsam...
belkide yapmak gereken sadece o cocugu buyutmeden, buyumektir... bilemiyorum...
Bu blogda sadece fotograflar bulacaksiniz. Hayatin hem guzel yanlarini hem zor yanlarini gosteren fotograflar... Milletce daha ziyade zor yanlardan prim yaptigimiz icin, bu blogda da ziyadesiyle gozlerdeki huznu yada etraftaki degisimi goreceksiniz.
Ve cocuklari... onlar butun bu huzun ve degisime ragmen hep aynilar. hep masum, hep neseli, hep muzur...Bu blogda oyle bir blok iste..
O yuzden hayatin icindeki butun iyi ve kotu karelere ragmen cocuk kalmayi basarabilmis olanlara sesleniyor.
Yani Peter Pan'lere...
